Terwijl ik mij nog steeds zit af te vragen óf min Facebook-account iets toevoegt en wát dat precies is, word ik op mijn wenken bediend door de makers van MAD Magazine. Dat vind ik niet altijd een even leuk boekje - dikwijls is het nogal melig -, maar nummer 509 heeft een bijzonder aardig item over Facebook in huis. Hierin wordt aardig de spot gedreven met het aan inflatie onderhevige woord vriend, het I-Like-gebeuren, de malle boodschappen waar je als argeloze gebruiker doorheen moet en het feit dat Zuckerberg maar rijker en rijker lijkt te worden.
Een andere aardige strip waaraan ik deze week eindelijk toekwam waren twee exemplaren van Power Girl, nummer 24 en 25 om precies te zijn. Power Girl is een soort (voluptueuze) kloon van Superman uit een parallel universum ofzo - vraag het me niet; ik snap er niks van. In deze twee strips bundelt ze haar krachten met die van Batman (vandaar mijn interesse - vanaf mijn 12e al).
Nu heb ik helemaal niet zo vaak dat een superheldencomic mij echt kan bekoren, maar dit is er één. Dat komt omdat de schrijver Judd Winick de ballen heeft gehad om een intrigerende schurk te bedenken. De schurk is eigenlijk helemaal geen schurk. Het is een man die superkrachten heeft, maar deze niet gebruikt om een onopvallend, normaal leven te leiden. Als hij in een neerstortend vliegtuig zit, manifesteert hij zich voor het eerst met zijn krachten. Naderhand wordt hij opgepakt, omdat iedereen denkt dat hij de oorzaak was van het neerstorten. Reden: de man ziet er uit als een Arabier, dus hij wordt niet vertrouwd door de goegemeente.
De man wordt afgeschermd voor de samenleving en ook voor zijn stervende vader, naar wie hij op reis was. Hij verduurt heel veel in de Guantánamo Bay-achtige gevangenis, totdat het hem allemaal te gortig wordt en hij ontsnapt. Power Girl en Batman komen pas na enig vijfen en zessen achter de waarheid, want ook zij zien hem eerst aan voor een slechterik. Ik vind het goed dat er ook in de wereld van de comic books mensen zijn die durven te uiten dat ook nog in onze tijd veel mensen op uiterlijk worden gedirigeerd tot onbetrouwbaar of tweederangs. Toegegeven, er had veel meer uit dit verhaal gehaald kunnen worden, maar ik vind het een moedig werkje en een lichtpuntje in de overweldigende diarree aan comics die elke maand weer wordt gepubliceerd.
Als je een dezer (vakantie-) dagen de hierboven beschreven exemplaren kunt opsnorren, dan moet je het niet laten. Tijd voor vakantie! Tijd voor lezen (op alle niveaus)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten